الجواز وسنينه

دايما الحبيب والحبيبه  : ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
متفقين طول الوقت
بيحبوا بعض طول الوقت .
متفاهمين اغلب الوقت
متسامحين على طوول.....
بيشاركوا بعض فى كل شئ .........
عايزين يفضلوا مع بعض طول العمر..........
ما بيملوش من بعض نهائى ..............
صباح الرومانسيه وصباح اللى بتغنى طول الوقت .......
عنتره وعبله ، قيس وليلى ، حسن ونعيمه ، مبروك وتشكر ........... ولا احسن ولا اروع من كده .........

لكن لما  ، هما هما ، نفسهم اللى فوق دووول  يتجوزوا ، هههههههههههه (ولا حول ولا قوة الا بالله).
بيبقوا :
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- مختلفين معظم الوقت .............
- مش طايقين نفسهم ولا بعض  طول الوقت ..........
- مش متفاهمين نهائى ، وصعب يتفقوا على قرار ......
- بيمسكوا لبعض على الواحده ....
- الراجل ،  الست تقوله مالك سرحان فى ايه ؟!!  يقولها : مفيش
تقوله :طيب بتفكر فى ايه ؟!!     يقولها : حاجه كده اول ما اخد فيها قرار هقولك .......
- مش عايز يقعد فى البيت دقيقه زياده ........ وما بيصدق حد من اصحابه يفوت عليه او يتعب او يحصله اى شئ بس ، علشان يثبتله رجولته ووقوفه جنبه وقت الشده ، ويسيب بيته وعياله وينزل (صاروخ )  يقف جنب صاحبه  طول الليل والنهار ، لغاية ما ام العيال تنام ............ ساعتها (ملعون ابو صاحبه )

- ملل فى البيت طول الوقت ..... والخروج معاها بيبقى بالعافيه وزى الهم على القلب ............
- لو حد فيهم شغل اى حاجه رومانسيه ، التانى يبصله بكل اسى وحسره كده ولسان حاله بيقول ، حسبى الله ونعم الوكيل  .......
- الحط خليفة الخط طول الوقت فى البيت ، الحجاج ابن يوسف الثقفى ، وريا وسكينه ، سمبل وزيبه .........

ايه يا ترى السررررررر ؟!!

ايه اللى حصل ؟!!
مش هما هما نفس الاشخاص ، وهما هما اللى كانوا فوق دول بيحبوا بعض ؟!!!!

بل بالعكس ، دول ارتقوا بعلاقتهم اكتر ، ارتقاء مافى بعده اى ارتقاء فى العلاقات الانسانيه الاجتماعيه . لقد كللوا حبهم ده بالجواز (اللى ربنا قال عليه "سكن").

ايه بقى طيب؟!!!!

عارفين ايه السبب ؟!!!

انا هقولكم ، السبب عند الراجل وبعد كده هقولكم السبب عند الست .

* الراجل ليه اتغير:
ــــــــــــــــــــــــــــــ
لانه بدأ يحس انه بقى بيعمل الحاجه (فرض وليس سنه) .
ازاى ؟!!    هقولكم

مثلاً : يعنى لما كان بيشترى شيكولاته لحبيبته ، فكانت حبيبته اكمنها عارفه انه مش مجبر على كده ، وده حباً فيها بس (مع انه جايب شيكولاته علشان رخيصه ) ، فكانت بتظهرله امتنانها وحبها وتقديرها للموقف العظيم ده ، حتى ولو بقلبها ، وبالتالى الشعور ده كان بيتنقل لوشها او كلامها فبالتالى هو كمان بيبقى مبسوط اوى انه حس انه (اعطى).

اما حبيبته دى لو اتحولت بقدرة قادر مع شوية اعمال وشعوزه (لمراته وليعوذوا بالله ) ، فساعتها :

لما بيجيبلها شيكولاته ، بتمد اديها وتاخدها منه ، كأمر طبيبعى ومسلم بيه انه يجيبلها حاجه زى دى (دى شيكولاته بنص جنيه ولا بجنيه هو جاب جمل يعنى) ، وبكل (عادى )
 تقولوه : شكراً يا حبيبى (بسرعه جداً) وكأنها بتغلط فى حق علاقتهم لو شكرته على حاجه من اقل ما يحتم عليه فيها واجبه كزوج انه يعملها.

الحبيب لما ياخد حبيبته علشان يخرجوا ، بيبقى حاسس انه مش مجبر على الخروجه دى ، وهو عاملها علشان متعته الشخصيه فى الاساس  ، من خلال استمتاعه بيها ومتعتها برده.
 وهى كمان بتبقى حاسه انه فرحان بيها وعايز يستمتع بيها ، فبتبقى عايزه تثبتله هى كمان انه عنده حق وان هى فعلا المتعه كلها والخفه والدلع كله .

فبيبقى حاسس انه بيعمل حاجه بمزاجه وكمان بيستمتع بيها ......... (سنه مش فرض).

اما لما يتجوزا ::::: آن آن .....  (تفتح بقها بطريقه مدوره ومقوره ، وبصوت خنشورى ، وهى ماسكه دفرتينها اللى على الاجناب بكلتا يديها ، وتقوله ، "خراااجنى ، انت مش هتخرجنااااااااه ولا اااااييييييييه ؟!!!!! " لترسم ساعتها ملمح غريب على وجهها مباشرة بعد الانتهاء من هذه العباره التى تحمل بعض التذكير مع كثير من التهديد بسنة امه السوده اللى هتطربق على دماغه ودماغ اهله فى حال انه يفكر بس انه يكسل وما يخرجهومشى الاسبوع ده ).
وهنا يضطر المأسوف على شبابه انه يخرجهم ، علشان يزيل كل الضيق والكبت والبأس من قلب مراته و زوجته -  اللى كانت عملالى فيها ناهد شريف قبل الجواز .

 (وتتحول الخروجه بالنسباله لمهمه رسميه ، قمة نجاحه فيها ، انوا ينهيها بأقل خساير ممكنه ).

(وبقت الخروجه - فرض مش سنه ) وما اكره الانسان للفروض.

الراجل لو قاعد مع حبيبته كام ساعه ، وحب يروح مشوار او يرواح ، كل اللى بتقولهوله (بكل سهوكه ونعومه - انضف من نعومة جيليت) ،
وتفوله : "طيب ما تخليك قاعد شويه معايا" 
 فيقوم طبعا يرد يقولها : نفسى والله يا حياتى ما امشى ابداً وما اسيبكيش لحظه -  (مش عارف الايا السوده اللى مسنيه حضرته  قدام بروح خالته ) - بس انا لازم امشى علشان الحق المشوار الفلانى ، او "اصل الوقت اتأخر" .
 ويبقى فعلا مش عايز يمشى .
وهى بكل هدوء وتفهم واستيعاب وعقل .
 تقوله : "خلاص اوك يا حبيبى روح علشان ما تتأخرش وهتوحشنى اوى" .

(وطبعا لازم تقوله ، تيك كييير يا بيبى ، او خد بالك من نفسك يا روحى ، لا اله الا الله )

 وبوسه على الطاير كده  تتبعتهاله فى الهوا ، تخبط فى دماغه ، تدوخ اهله.

اما لو متجوزين بقى :

هذا هو الحوار بعد تواجده فى البيت لمدة 4 ساعات بعد انتهاء عمله  :
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

وهو مش واقف ادامها طبعاً تحاشياً لاى اصطدامات مبكره (يعنى وهو فى الاوضه وهى فى الليفنج روووم - او العكس - او وهى فى المطبخ غالباً ، لانهم بعد الجواز ما بتطلعشى منه )

هو : حبيبتى انا هنزل كمان شويه ، هتعوزى حاجه من تحت ( بيحضر قبل ما ينزل علشان لو حصلت خناقه - على ما تتفض ما يكونشى اتأخر).
هى: اييييييه؟!!!!      (حاجب مرفوع والتانى نازل على الاخر - وعين طلعت لبره والتانيه غااارت لجوه استعدادا للانطلاق هى ايضاً كالقذيفه لترمقه بها اذا ما ساقته الظروف ليقف امامها وجها  لوجه )
وتكمل :  راااايح فيييين يا استاذ ؟!!!!

"هو احنا مش هنبطل بقى ، احنا ما بنصدق نقعد معاك شويه ، ولا انت مش طايقنا على طول كده ، رايح فيييين ؟!!!! "

هو : يا حبيبتى فلان صاحبى تعبان شويه ولازم انزل اشوفه ، والا هيزعل .

هى : وهو صاحبك ده تعب فجأه كده؟!!!

هو : ياروحى طيب انا اعمل ايه ، الراجل تعبان بقاله كام يوم وانا نسيت اقولك ، وكده انا اتأخرت فى انى اروحله وهيبقى شكلها بايخ .

هى (بكل قرف وشزر وجزر و بصل ملوخيه كمان ) تقوله : خلاااااااص ، روووح ، بس ما تتأخرشى ، وما تاخدهاش حجه وتروح انت واصحابك تزوروه خمس دقايق وبعد كده تروحوا تتفسحوا لوحدكم ...........

هو : (وهو بيلعن اليوم اللى عمل فى نفسه كده فييييه ) 
يقول بصوت واطى (طبعاً) : انا كان مالى ومال ..... ام الجواز ده ، ما كنت براحتى وكافى خيرى شرى ، اخرج زى ما انا عايز وانام وقت ما انا عايز ..... وعلى الحريم ما كانوا على قفى من يشيل وكنت بقابل ومظبط احلى كلاااام ..... واحلى دلع معايا بيحصل .......

الشاهد ايه بقى ؟!
الشاهد : ان الزوجه بتحول حياتها مع الراجل لفرض مش سنه .... يعنى بيوصله احساس ان اى حاجه هى فيها او تخصها او تخص البيت ده شئ لازم ومقروغ منه وواجب عليه . وده اقل واجبات البيت عليه.  (وده اكتر حاجه اى حد بيكرهها ، وبالاخص الراجل ، انه يحس ان فيه شئ مفروض عليه ، ذى المذاكره وعمل الواجب كده بالظبط ) 
صح .....
الكلام ده صح ...... بس
ليه ما نخليهوش سنه بدل ما هو فرض ؟!!!!!

على الاقل الاحساس مش الحقيقه .
اه صحيح ده المطلوب منه والمفروض عليه بحكم الواجب والرجوله والشرع .

بس ليه ما نحولشى الكلام ده ، لاحساس العطاء بدل ما هو احساس العافيه .....
لماذا لا نكن من قلوبنا  شاكرين ؟! ................ ولو على اقل القليل.
انا اتوقع انكم فاهمين اقصد ايه ........ اتمنى


*الست بقى ليه اتغيرت :

 الكلام ده هنقوله بعد الفاصل ...........................

اعلانات لمدة يومين كده ، لغاية ما ارجع بالبوست اللى جاى لنكمل معاً سوياً ، تراجيديا الجواز وسنينه )